Peter Terrin

Peter Terrin is een veelgeprezen Vlaamse auteur van theater, verhalen en romans. In 2009 verscheen De bewaker dat de shortlist haalde van de Libris Literatuur Prijs en bekroond werd met de Literatuurprijs van de Europese Unie 2010. The Irish Times riep het boek uit tot een van de beste romans van het jaar. Post Mortem (2012) betekende de doorbraak voor het grote publiek. Met deze puntgave roman over de illusie van fictie sleepte Peter Terrin de AKO Literatuurprijs in de wacht. Ook Monte Carlo (2014) werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. In september 2016 verscheen Yucca , dat genomineerd werd voor de Gouden Strop en op de shortlist van de ECI Literatuurprijs stond. Zijn roman Patricia (2018), werd bij verschijning meteen alom lovend ontvangen. In 2021 werd Al het blauw genomineerd voor de shortlist van de Boekenbon Literatuurprijs. Terrins recentste roman is de subtiel ingenieuze roman-in-verhalen De gebeurtenis (2022), die werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2023. Peter Terrin ontving op 13 Oktober 2023 van de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers de prijs voor zijn hele oeuvre. Een verslag lees je hier.

Op 14 januari 2025 zal de nieuwe roman van Peter Terrin getiteld Nog lang geen winter verschijnen bij De Bezige Bij. De roman werd in De Morgen reeds aangekondigd als een van ‘de meest spraakmakende fictieboeken van 2025’.

Op zaterdag 11 januari verscheen een groot en indrukwekkend interview met Peter in De Morgen. U kunt het hier lezen. Ook was hij op 11 januari te gast bij ‘De Taalstaat’, op Radio 1. Luister hier terug. Op zondag 12 januari was Peter te gast bij ‘VPRO Boeken’. Terugkijken kan hier. Een fraaie recensie (‘Magnetiserend… fenomenaal’) verscheen reeds in de VPRO Gids.

‘Terrins nieuwste is opnieuw geen makkelijk boek, alsof je als lezer in het pikkedonker wordt gedropt en zelf maar op zoek moet naar de lichtschakelaar. Maar wie zich daardoor niet laat afschrikken, treedt een volstrekt unieke wereld binnen, met volstrekt unieke natuurwetten. Wat koel en afstandelijk lijkt, is bij nader inzien doordrongen van gevoel en betekenis. Een verhaal dat de lezer aanvankelijk met veel vraagtekens achterlaat, geeft pas later zijn verpletterende emotionele kracht vrij.’ Margot Kennis, HUMO ****

‘Bezield en beklemmend… Wat als ik ooit een andere keuze had gemaakt? Die vraag wordt heel concreet in zijn sciencefictionachtige roman, die onder beklemmende spanning staat… Er zit een heel fijne, beklemmende ongrijpbaarheid in deze roman.’ Thomas de Veen, NRC Handelsblad ****

‘2025 is nauwelijks droog achter de oren, of daar dient zich al een van de romans van het jaar aan… Nog lang geen winter is een ­indrukwekkend rijk boek dat de lezer - desgewenst - aan het werk zet. Er gaat geen hoofdstuk ­voorbij of Terrin zet de deur op een kier naar een filosofisch ­vraagstuk. Om er eentje te ­noemen: ­bestaat er slechts één waarheid? Nee, zo lijkt de conclusie te luiden na het lezen van het ultrakorte tweede deel waarmee dit ­verbluffende boek afsluit.’ Jo De Ruyck, Het Nieuwsblad ****

‘De dag voor Simon naar Italië vliegt om de as van zijn vrouw Carla te verstrooien, ontvangt hij uit het niets een enorme som geld. Tijdens een nachtelijke chatsessie op de website van de bank breekt iemand in die beweert net als Simon vast te zitten op een alternatieve belevingsvakantie. Gestrand in een parallel leven.

Het is het begin van een aangrijpende speurtocht. Simon wordt bijgestaan door zijn dochter Romy, de vrucht van zijn onstuimige liefde voor de oudere Carla, eerder door Terrin beschreven in Al het blauw. Romy werd geboren met een beperking, en de relatie met haar vader raakte al vroeg in haar jeugd ernstig verstoord. Na tien jaar stilte zoekt Romy weer toenadering omdat haar vader sinds een paar weken een andere man lijkt te zijn.’

Peter Terrin houdt zich – naast zijn literaire werk in zijn schrijfkamer – sedert 2016 ook op aan de rafelranden van de stad om te fotograferen. Beiden zijn voor hem een geconcentreerde vorm van waarnemen, een staat van ontvankelijkheid. Hij laat zich verwonderen door wat de wereld hem presenteert, kijkt door de zoeker van zijn camera als was elke dag zijn eerste op planeet aarde. Zijn werk, altijd op zwart-witfilm, omarmt het mysterie en bezit ondanks zijn laconieke registratie een suggestieve kracht die bij momenten raakt aan het spirituele.

Terrins werk bevindt zich op het snijvlak van straat- en kunstfotografie. Esthetisch en thematisch is hij onder meer verwant aan fotografen als Robert Adams, Henry Wessel en Lewis Baltz, die midden jaren zeventig in de VS deelnamen aan de invloedrijke tentoonstelling: ‘New Topographics, Photographs of a Man-Altered Landscape’. Het was een beweging die de klassieke landschapsfotografie op zijn kop zette. Ook minder bekende fotografen als Raymond Moore en Philip Perkis, die er met hun blik in slagen het banale te verheffen tot kunst, blijven Terrin elke dag inspireren.

Op 26 augustus 2023 opende de nieuwe kunsttriënnale GIST, die zich afspeelt in de Zennevallei en loopt tot 5 november 2023. Peter maakt onderdeel van het officiële programma en toont een reeks foto’s in Het huis van Herman Teirlinck in Beersel, waar hij ook een residentie deed en ter plekke werk maakte. Op 10 september ging hij op deze locatie met VRT-journaliste Nicky Aerts in gesprek over zijn werk. Een interview met Peter over zijn residentie leest u hier.